Het maakt niks uit natuurlijk, veertig something, dertig something, honderd something. Ik ben gewoon bezig met wat ik nuttig vind, niet zo heel anders dan twintig jaar geleden eigenlijk. Maar voor de buitenwereld is het misschien toch een itempje. Dames, onze zelfwaardering versus onze leeftijd is een ingewikkelde kwestie. Heren, idem. Er is iets mis met stijgende jaren of - nee, echt - er is iets mis met mensen die anderen misprijzen om hun leeftijd.
Het voordeel aan veertig something zijn is dat je ook twintig something en dertig something bent geweest. En ook dat was telkens een itempje. Je was te jong, je was onervaren, je kreeg te maken met allerlei heertjes die belangrijk wilden lijken. Je was weliswaar jong maar je had nog geen lief, daarna had je nog geen kind, en dan nog geen huis. Toen had je een kind maar wanneer kwam het tweede, toen had je een tweede maar was je niet meer jong. Je was al rijper, zoals een peer die al een hele tijd in de fruitschaal ligt. In je vriendenkring wordt er gepraat over rimpels en hangende huid. Hell, je lette even niet op en toen was je rijp voor de blender.
Het voordeel is dat ik mezelf inmiddels al een hele tijd ken en daarom veel betere dingen beslis. Ik vermijd situaties die te luid of te druk zijn. Ik vermijd voedsel dat ik niet lekker vind. Ik doe niet mee met hypes behalve wanneer ze me goed staan. Dit is het zo'n beetje, en mijn leven verloopt aanzienlijk vlotter sinds ik deze regels volg.
Maar eerlijk, het is qua leeftijd al zo'n gedoe geweest dat ik er inmiddels gewoon aan voorbij ga. Er is ook eigenlijk niets dat ik vervelend vind aan veertig something, behalve natuurlijk dat het een beetje gênant lijkt te zijn. Zo oud al? Shame on you. Verder gaat het leven gewoon door, met alle hangende en slepende ellende van dien. Je zou kunnen denken dat het vanaf veertig something alleen nog bergaf gaat. Maar de pessimist in mij vraagt zich dan af wanneer het eigenlijk ooit bergop ging. Toen ik tussen de fruitpapjes en de slapeloze nachten door deadlines probeerde te halen?
Een zeker nonchalance ten opzichte van leeftijd kan erg van pas komen. Je ziet anderen er heel ernstig mee omspringen, maar zelf denk je meer aan onderhoudende oplossingen. Kunst, boeken, Isle of dogs, yakisoba-saus. Waar je je focus legt, daar gaat het om. Omdat sommige dingen nu eenmaal belangrijker zijn dan andere.
It's all about personality dear, not age.
x Els
Reactie plaatsen
Reacties